Przejdź do głównej zawartości

A.Scott Berg, „ Kate, jaką pamiętam”




A.Scott Berg, „ Kate, jaką pamiętam”, z angielskiego przełożyła Zofia Uhrynowska – Hanasz, Warszawa 2005

Katharine Hepburn była wielką gwiazdą amerykańskiego teatru oraz kina. Laureatka czterech Oscarów. Była jedną z legend „Złotej ery Hollywood”.

O czym jest ta książka?

Kate, jaką pamiętam nie jest zatem studium krytycznym życia ani kariery Katharine Hepburn. Jest możliwie rzetelnym świadectwem, jakie zdołałem zaprezentować na podstawie wielogodzinnych rozmów, podczas których aktorka snuła wspomnienia. Może nawet bardziej niż wspomnienia snuła refleksje, na co nie pozwalała sobie bodajże
w obecności nikogo poza mną. Dlatego staram się przedstawić w tej książce przede wszystkim jej – a nie swoje – wspomnienia. (…)
A zatem Kate, jaką pamiętam jest nie tylko kroniką jej ostatnich wzruszających lat, lecz także opowieścią o wielkiej aktorskiej osobowości i o czasach, które stały się sceną jej wyjątkowego życia.”

(Fragment książki, s. 7)

Fragment ten idealnie wprowadza Czytelnika w nastrój książki. Wielka Aktorka jaką poznajemy jest w pełni ukształtowaną damą, kobietą która w męskim świecie odniosła wielki sukces i pracowała niemal do ostatnich chwil swojego życia.

Najciekawsze cytaty:

„- Jak sądzisz, do czego się to wszystko sprowadza? Mam na myśli życie. Jaki jest jego cel? Po co my tu, na ziemi, w ogóle jesteśmy? (…)
- Żeby ciężko pracować. I żeby kogoś kochać. – I po chwili dodała:
 - I mieć trochę przyjemności. I przy odrobinie szczęścia zachować zdrowie… i żeby nas ktoś kochał.”

(Fragment książki, s. 237)

Podsumowanie:

Książka napisana jest bardzo zgrabnie, przyjemnie się ją czyta, choć momentami ciężko jest nadążyć za romansami głównej bohaterki. Kate Hepburn jest przykładem tytanicznej pracy, niemal do końca życia angażowała się w zawodowe projekty. Przechodziła okresy trudności
w swojej karierze i chwile zwątpienia, wtedy na jakiś czas się wycofywała, żeby wrócić z jeszcze większym impetem, pokazać swój wielki talent od innej strony.

Książka jest niewątpliwie ogromnie cennym źródłem informacji dla wszystkich sympatyków nie tylko tej aktorki, ale ogólnie starego kina. Zawiera całą masę anegdotek i ciekawostek na temat niemal wszystkich filmów, w których wystąpiła.

Z zapisów wywiadów wynika, że choć nieco apodyktyczna, bardzo dbała o nielicznych bliskich i przyjaciół, a także mimo starości i chorób była radosna i aktywnie spędzała czas. Aktorka zmarła 29 czerwca 2003 roku
Biografię uzupełniają nieliczne, ale starannie dobrane zdjęcia z różnych okresów życia gwiazdy. Na każdym z nich jest uśmiechnięta, piękna
i nieco tajemnicza…



Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Jacek Antczak, „Reporterka. Rozmowy z Hanną Krall”, Warszawa 2015

Jacek Antczak, „Reporterka. Rozmowy z Hanną Krall”, Warszawa 2015 Ta książka to niesamowita historia wspaniałej, wielokrotnie nagradzanej pisarki i dziennikarki. Zebrane z różnych źródeł wywiady, rozmowy, cytaty, urywki – to wszystko tworzy spójny i bogaty obraz. Każdy reporter ma swój własny warsztat, system pokazywania prawdy. Hanna Krall zawsze starała skupić się na historii jednej osoby, dokładnie ją opisać i jej emocje, a przez to pokazać całość wydarzeń, kontekst. W książce jest odniesienie od innego mistrza reportażu – Ryszarda Kapuścińskiego, który ma całkowicie odmienny styl   skupia się na procesach, na ukazaniu problemu w dużej skali. Jednakże Hanna Krall poprzez swoje skupienie na konkretnych bohaterach również w doskonały sposób potrafi dotrzeć do Czytelnika, zachęcić go do refleksji, zastanowienia nad tym, w jaki sposób by postąpił w podobnej sytuacji… Cytaty: „- Mówi się, że po terrorystycznym ataku 11 września 2001 świat stał się inny niż dot...

Jacy naprawdę są Finowie?

„CO FINOWIE MAJĄ W GŁOWIE. O JEDNYM TAKIM, CO POŚLUBIŁ FINKĘ”, WOLFRAM EILENBERGER, PRZEŁOŻYŁA Z NIEMIECKIEGO WIOLETTA MAZUREK, WROCŁAW 2010, Tytuł mnie zaciekawił, ale po rozpoczęciu lektury poczułam się rozczarowana. Niezbyt jasne opisy różnych zdarzeń i sytuacji, historyjki wycięte z kontekstu, wszystko na tle zimowej Finlandii. Dopiero po przebrnięciu przez jakieś 70 stron zaczęło robić się interesująco. Autor bazując na własnym doświadczeniu charakteryzuje fiński naród. Finów pokazuje jako miłujących ciszę i spokój ludzi o twardych charakterach, co jest w dużej części ukształtowane przez przyrodę i ciężkie warunki, w jakich żyją. Zwraca uwagę, że Finowie mają swój własny świat, a widać to między innymi po tym, że wymyślają własne konkurencje (np. w łowieniu ryb czy noszeniu różnych nietypowych ciężarów). Nie mają oczywiście sobie równych w całym świecie, ponieważ te bardzo poważne „dyscypliny” są na tyle unikatowe, że nigdzie indziej się nie przyjmują. Według Autora...

Stieg Larsson, „Mężczyźni, którzy nienawidzą kobiet”,

STIEG LARSSON, „MĘŻCZYŹNI, KTÓRZY NIENAWIDZĄ KOBIET”, Miałam bardzo długą przerwę w czytaniu kryminałów, ale ogromnie się cieszę, że sięgnęłam po „Millennium” – ta trylogia to prawdziwy majstersztyk. Nawet trudno jest mi tę książkę zrecenzować, ponieważ jest tak obszerna. Fabuła jest intrygująca i wciągająca. Mimo że kilka lat temu oglądałam „Dziewczynę z tatuażem”, to i tak czytanie tej książki to było dla mnie przeżycie. Mikael Blomkvist – wytrawny dziennikarz podejmuje się rozwiązania zagadki sprzed kilkudziesięciu lat na polecenie bogatego przemysłowca. Tragedia, która rozegrała się w rodzinie nie daje mu spokoju. Pomaga mu niezwykle inteligenta hakerka. Postać Salander jest wspaniale wykreowana. Wielowymiarowa fabuła, wątki poboczne, wszystko jest na najwyższym poziomie. Nawet sobie nie wyobrażam ile Autor musiał wcześniej napisać stron, że aż tak wspaniale wyrobił swoje pióro. Dla kogo ta książka będzie dobra ? Osoby o wrażliwych nerwach i brzydzące ...