Ks.
Sławomir Oder, Saverio Gaeta, „Dlatego Święty”, Kraków 2010
Książek
o Papieżu Janie Pawle II jest naprawdę wiele. Ta książka jest jednak szczególna
– napisana zrozumiałym, przyjaznym dla czytelnika językiem, przeznaczona do
szerokiego grona odbiorców.
Autorem
jest ksiądz, który pełnił funkcję postulatora w procesie beatyfikacyjnym, czyli
miał za zadanie na podstawie ogromnej ilości materiałów i zeznań wykazać, że
Jan Paweł II powinien zostać świętym.
Książka
jest napisana bardzo ciekawie, momentami zabawna, momentami poważna, a czasami
wzruszająca.
Część
faktów w niej przedstawionych może niektórym być dobrze znana, ale zawiera
również wiele anegdot z życia Papieża, które wcześniej nie były publikowane.
Wiedziałam,
że Karol Wojtyła żył bardzo skromnie, ale dopiero teraz dowiedziałam się, że
wręcz rozdawał swoje ubrania, potrafił oddać jedyny ciepły sweter albo kurtkę
komuś, kto bardziej tego potrzebował.
Karol
Wojtyła był nie tylko uzdolnionym poliglotą, człowiekiem przesyconym
religijnością i skupionym na modlitwie w każdych możliwych okolicznościach. Był
przyjacielem młodzieży i osobą, która na zawsze zmieniła myślenie wielu ludzi
na świecie, nie tylko w kwestii wiary i religijności. W tej książce Papież Jan
Paweł II jest pokazany jako osoba, która całym swoim życiem daje świadectwo.
Bardzo poruszył mnie fragment o cierpieniu: „Każdy fizyczny problem stanowił
dla niego okazję do osobistej medytacji. „Pytam sam siebie, co chce mi
powiedzieć Bóg przez tę chorobę”, odpowiedział jednemu z lekarzy, który spytał
go jak się czuje.(…) W wymiarze ewangelicznym cierpienie nie jest zmarnowaną
energią, ponieważ jest ono przekształcone przez Bożą miłość”. (…) Przypisywać
sens cierpieniu nie oznaczało dla Papieża zaniechać wysiłku, by go zwalczać i
by zrezygnować z pomocy tym, którzy cierpią.” (s. 198 – 199).
„Dla
Wojtyły dialog był podstawą. W obliczu problemu najpierw dokonywał dogłębnej
analizy sytuacji, a następnie konsultował się z osobami, które mogły pomóc mu
znaleźć rozwiązanie. Nigdy nie zakładał, że coś się nie powiedzie, że się nie
uda, przeciwnie – szukał zawsze możliwości zmiany stanu rzeczy. Kiedy
przewodniczył jakiemuś spotkaniu, rozpoczynał je zawsze zaproszeniem, by poruszaną kwestię przedstawić tak, „jak jawi
się w świetle wiary”.
Dla
kogo jest ta książka?
Z
całą pewnością mogę tę książkę polecić każdej osobie, która jest zainteresowana
pogłębianiem swojej wiedzy o Janie Pawle II, ale także pogłębianiem
religijności. Książka ta, która jest pewnego rodzaju biografią. Pozwala w
szerszym świetle zrozumieć nie tylko pontyfikat Jana Pawła II, ale całe jego
życie. Od wczesnego dzieciństwa w jego życiu pojawiały się sytuacje, pojawiali
się ludzie, którzy mieli go w jakiś sposób przygotować do wypełnienia swojej
misji. Serdecznie polecam – wspaniała lektura na początek Nowego Roku.
Podsumowanie:
Książka
ta, choć wciągająca, nie jest do przeczytania na raz. Część fragmentów wymaga
przemyślenia i głębokiego zastanowienia, by w pełni zrozumieć ich sens i
przesłanie Autora. Podobało mi się, że jest tu częściowo (i wybiórczo) opisana
droga Karola Wojtyły zanim został wybrany na Papieża. Możemy dzięki temu
nakreślić sobie pewien obraz, który – choć nie pełny – daje wyobrażenie o
charakterze przyszłego Papieża. Karol Wojtyła był duchownym, który dużo od
siebie wymagał, mimo trudnych warunków. Czasami robił również rzeczy, które nie
podobały się pewnym środowiskom lub osobom, ale Papież potrafił uprzeć się przy
swoim zdaniu, nawet jeśli było to niepopularne. Zastosował ten sam upór w
przypadku niektórych pielgrzymek, które mu odradzano albo pewnych inicjatyw
służących pojednaniu.
Komentarze
Prześlij komentarz