Przejdź do głównej zawartości

A.Scott Berg, „ Kate, jaką pamiętam”




A.Scott Berg, „ Kate, jaką pamiętam”, z angielskiego przełożyła Zofia Uhrynowska – Hanasz, Warszawa 2005

Katharine Hepburn była wielką gwiazdą amerykańskiego teatru oraz kina. Laureatka czterech Oscarów. Była jedną z legend „Złotej ery Hollywood”.

O czym jest ta książka?

Kate, jaką pamiętam nie jest zatem studium krytycznym życia ani kariery Katharine Hepburn. Jest możliwie rzetelnym świadectwem, jakie zdołałem zaprezentować na podstawie wielogodzinnych rozmów, podczas których aktorka snuła wspomnienia. Może nawet bardziej niż wspomnienia snuła refleksje, na co nie pozwalała sobie bodajże
w obecności nikogo poza mną. Dlatego staram się przedstawić w tej książce przede wszystkim jej – a nie swoje – wspomnienia. (…)
A zatem Kate, jaką pamiętam jest nie tylko kroniką jej ostatnich wzruszających lat, lecz także opowieścią o wielkiej aktorskiej osobowości i o czasach, które stały się sceną jej wyjątkowego życia.”

(Fragment książki, s. 7)

Fragment ten idealnie wprowadza Czytelnika w nastrój książki. Wielka Aktorka jaką poznajemy jest w pełni ukształtowaną damą, kobietą która w męskim świecie odniosła wielki sukces i pracowała niemal do ostatnich chwil swojego życia.

Najciekawsze cytaty:

„- Jak sądzisz, do czego się to wszystko sprowadza? Mam na myśli życie. Jaki jest jego cel? Po co my tu, na ziemi, w ogóle jesteśmy? (…)
- Żeby ciężko pracować. I żeby kogoś kochać. – I po chwili dodała:
 - I mieć trochę przyjemności. I przy odrobinie szczęścia zachować zdrowie… i żeby nas ktoś kochał.”

(Fragment książki, s. 237)

Podsumowanie:

Książka napisana jest bardzo zgrabnie, przyjemnie się ją czyta, choć momentami ciężko jest nadążyć za romansami głównej bohaterki. Kate Hepburn jest przykładem tytanicznej pracy, niemal do końca życia angażowała się w zawodowe projekty. Przechodziła okresy trudności
w swojej karierze i chwile zwątpienia, wtedy na jakiś czas się wycofywała, żeby wrócić z jeszcze większym impetem, pokazać swój wielki talent od innej strony.

Książka jest niewątpliwie ogromnie cennym źródłem informacji dla wszystkich sympatyków nie tylko tej aktorki, ale ogólnie starego kina. Zawiera całą masę anegdotek i ciekawostek na temat niemal wszystkich filmów, w których wystąpiła.

Z zapisów wywiadów wynika, że choć nieco apodyktyczna, bardzo dbała o nielicznych bliskich i przyjaciół, a także mimo starości i chorób była radosna i aktywnie spędzała czas. Aktorka zmarła 29 czerwca 2003 roku
Biografię uzupełniają nieliczne, ale starannie dobrane zdjęcia z różnych okresów życia gwiazdy. Na każdym z nich jest uśmiechnięta, piękna
i nieco tajemnicza…



Komentarze

Popularne posty z tego bloga

„Lato bez mężczyzn”

SIRI HUSTVEDT, „LATO BEZ MĘŻCZYZN”, WARSZAWA 2014 Niestety dzisiaj niepochlebna recenzja znajdzie się na moim blogu. Przeczytałam tę książkę tylko dlatego, że byłam w podróży i nie miałam nic innego do czytania. Okładka w bibliotece zachęciła mnie bardzo – „Zabawna, poruszająca i błyskotliwa(…)”. Niestety nie pośmiałam się, a wręcz przeciwnie – byłam zniesmaczona. Spodziewałam się w miarę lekkiej historii (na co wskazywała między innymi grubość książki i projekt okładki, który nasuwał skojarzenie z leniwym i powolnym odpoczynkiem na łonie przyrody). Niestety wielkie było moje rozczarowanie. Główna bohaterka Mia zostaje porzucona przez męża, który odchodzi do młodszej kobiety. Przekreśla 30 lat małżeństwa i po prostu ją zostawia. Mia musi jakoś poskładać swój wewnętrzny świat, który po zdradzie runął jak domek z kart. Powraca w rodzinne strony, do małego miasteczka i tam prowadzi wakacyjny fakultet z poezji i pisania. Jej słuchaczkami i uczestniczkami warsztatów jest grupka...

Jacek Antczak, „Reporterka. Rozmowy z Hanną Krall”, Warszawa 2015

Jacek Antczak, „Reporterka. Rozmowy z Hanną Krall”, Warszawa 2015 Ta książka to niesamowita historia wspaniałej, wielokrotnie nagradzanej pisarki i dziennikarki. Zebrane z różnych źródeł wywiady, rozmowy, cytaty, urywki – to wszystko tworzy spójny i bogaty obraz. Każdy reporter ma swój własny warsztat, system pokazywania prawdy. Hanna Krall zawsze starała skupić się na historii jednej osoby, dokładnie ją opisać i jej emocje, a przez to pokazać całość wydarzeń, kontekst. W książce jest odniesienie od innego mistrza reportażu – Ryszarda Kapuścińskiego, który ma całkowicie odmienny styl   skupia się na procesach, na ukazaniu problemu w dużej skali. Jednakże Hanna Krall poprzez swoje skupienie na konkretnych bohaterach również w doskonały sposób potrafi dotrzeć do Czytelnika, zachęcić go do refleksji, zastanowienia nad tym, w jaki sposób by postąpił w podobnej sytuacji… Cytaty: „- Mówi się, że po terrorystycznym ataku 11 września 2001 świat stał się inny niż dot...

Wpis gościnny - Marta o "Karuzeli z Madonnami"

RACZEK TOMASZ, „KARUZELA Z MADONNAMI”, WARSZAWA 2003,           Po raz kolejny prezentuję Wam na blogu recenzję Marty. Tym razem nie jest to książka historyczna. Marta recenzuje zbiór wywiadów/ historii/krótkich opowieści znanego dziennikarza. Zapraszam do lektury J . O czym jest ta książka? Zastanawiałam się  skąd w życiu Pana Tomasza Raczka aż 57 kobiet i jakie role w nim odegrały? Jak znalazł każdej z nich należną jej przestrzeń? To 57 portretów wybitnych kobiet ze świata kultury, które swoją charyzmą potrafiły w nim zaistnieć. Należą do nich aktorki, dziennikarki, piosenkarki… Bardzo podoba mi się sposób ich kreacji. Umiejętność zadawania pytań, prowadzenie rozmowy lub tworzenie intrygującego portretu (nawet bez niej), stanowią plastyczny materiał dla czytelniczej wyobraźni. Doceniam w tych wywiadach możliwość poznania tych kobiet od strony zarówno zawodowej jak i prywatnej. Mam na myśli ich refleksje na różn...