Przejdź do głównej zawartości

Nauczmy się jeść zdrowo


„SZTUKA UMIARU”, DOMINIQUE LOREAU, PRZEŁOŻYŁA ANGELINA BONGIRAUD, WARSZAWA 2013

Pamiętacie „Sztukę prostoty”, którą niedawno recenzowałam? To kolejna książka tej samej Autorki. Tym razem tematyka dotyczy prostoty w przygotowywaniu, podawaniu i jedzeniu posiłków. Książka składa się z kilku części, z których dowiemy się jak jeść mniej, czym się kierować przy kupowaniu produktów oraz jak ważne jest jedzenie w naszym życiu.

Na samym początku Autorka skupia się na tym jak ograniczyć ilość spożywanych pokarmów, a poprawić ich jakość, żeby dostarczały wszystkiego, co potrzebne dla organizmu. Przede wszystkim trzeba się wyzbyć niewłaściwych nawyków – co już jest połową sukcesu – i zastąpić je nowymi, prawidłowymi. Można próbować różnych metod w celu zmniejszenia swojego żołądka – oczywiście nie jest to wcale krótki proces, ale dla własnego zdrowia korzystniej jest jeść kilka mniejszych posiłków niż dwa duże. Wymogi współczesnego życia powodują, że nie zawsze mamy czas na jedzenie. Autorka podkreśla jednak, że należy zmienić sposób myślenia – można przygotować sobie jedzenie do pracy i zrobić krótką przerwę. Prawda jest taka, że na śmieciowym jedzeniu ludzki organizm przetrwa jakiś – określony dla każdego indywidualnie czas. Potem zaczną się problemy zdrowotne – mniejsze lub większe, w zależności od tego jak bardzo eksploatowaliśmy ciało.

Autorka przestrzega również przed dietami lub bardzo surowym pilnowaniem się. Podkreśla, właściwie w każdym rozdziale, że jedzenie powinno być przyjemnością, powinno dostarczać przyjemnych doznań. Sukces tkwi w racjonalnym podejściu do żywienia, ciała i zdrowia. Publikacja ta zachęca również do spożywania małych, urozmaiconych posiłków podanych np. w malutkich miseczkach. W Japonii posiłek szykowany do pracy nazywa się obento. Jeśli chcecie dowiedzieć się z czego się składa i jak je przygotować – koniecznie zajrzyjcie na stronę 227 i 228.

Jest również rozdział mówiący o organizacji kuchni i dobieraniu zestawu naczyń, dzięki którym przygotujemy wszystkie posiłki zaprezentowane w przepisach na końcu książki.

Cytaty:

„To fantazja, wyobraźnia i kreatywność dodają życiu uroku. Osoby, które żyją długo i cieszą się dobrym zdrowiem, to najczęściej te, które po prostu kochają życie.” (s. 73). 

„Jedzenie nie polega na zadowoleniu się kanapką lub sałatką w plastikowym opakowaniu, kupionymi w pośpiechu w drodze powrotnej z pracy do domu. Odżywianie nie jest tylko włożeniem czegoś do ust. To coś więcej. Odwieczny, utrwalony w naszych genach gest  - akt gotowania – jest być może najstarszym spośród zachowań, jakie odróżniają nas od zwierząt.” (s. 87).

„Dbaj dobrze o swoje ciało, po to, by twoja dusza miała ochotę w nim pozostać.” (przysłowie hinduskie, s. 90).

Podsumowanie:

Książka pełna inspirujących cytatów i przepisów. Momentami trochę denerwujące jest powtarzanie pewnych banałów, ale zwyczajnie można nie zwracać na  nie uwagi i wyciągnąć z tej książki to, co dla nas najlepsze. Gorąco zachęcam do przeczytania – także tych zabieganych, lub nielubiących gotować – może nagle odkryjecie w sobie chęć do nauki nowych umiejętności. Ja dla siebie wyciągnęłam informację o robieniu jadłospisów. Wkrótce chcę choć przez krótki czas wypróbować taki system planowania na cały tydzień. Zastanawiam się na ile pozwoli to oszczędzić czas i pieniądze oraz czy w ogóle jest to możliwe w moim wypadku (nie zawsze mam ochotę jeść to, co jest w lodówce). 

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

"Jesienna miłość"

„JESIENNA MIŁOŚĆ”, NICHOLAS SPARKS, WARSZAWA 2000, Książki Sparks’a mają jedną charakterystyczną cechę – są wzruszającymi wyciskaczami łez. Nie wiem jak to możliwe, aby mężczyzna tak pięknie pisał o miłości i uczuciach. Każda książka Sparks’a mimo prostoty, jest urzekająca. „Jesienna miłość” nie należy do wyjątków. Książka ta była światowym bestsellerem w 1999 roku i nadal nie straciła na swojej aktualności. Na jej podstawie powstał również film pod tytułem „Szkoła uczuć” .  Kim są bohaterowie? Główni bohaterowie to dwójka nastolatków – Landon i Jamie. Prowadzą zupełnie zwykłe życie. Landon jest popularnym i bogatym chłopakiem a Jamie córką pastora. Nic ich nie łączy, aż do momentu szkolnego przedstawienia. Zaczynają spędzać mnóstwo czasu razem, mimo niechęci ojca Jamie. Banalna historia, ale nie kończy się cukierkowo. O czym jest ta książka? Jamie jest bardzo religijną osobą, która rozsiewa wokół siebie aurę dobroci. Pomaga dzieciom z sierocińca, organi...

Jacek Antczak, „Reporterka. Rozmowy z Hanną Krall”, Warszawa 2015

Jacek Antczak, „Reporterka. Rozmowy z Hanną Krall”, Warszawa 2015 Ta książka to niesamowita historia wspaniałej, wielokrotnie nagradzanej pisarki i dziennikarki. Zebrane z różnych źródeł wywiady, rozmowy, cytaty, urywki – to wszystko tworzy spójny i bogaty obraz. Każdy reporter ma swój własny warsztat, system pokazywania prawdy. Hanna Krall zawsze starała skupić się na historii jednej osoby, dokładnie ją opisać i jej emocje, a przez to pokazać całość wydarzeń, kontekst. W książce jest odniesienie od innego mistrza reportażu – Ryszarda Kapuścińskiego, który ma całkowicie odmienny styl   skupia się na procesach, na ukazaniu problemu w dużej skali. Jednakże Hanna Krall poprzez swoje skupienie na konkretnych bohaterach również w doskonały sposób potrafi dotrzeć do Czytelnika, zachęcić go do refleksji, zastanowienia nad tym, w jaki sposób by postąpił w podobnej sytuacji… Cytaty: „- Mówi się, że po terrorystycznym ataku 11 września 2001 świat stał się inny niż dot...

Katarzyna Miller, Monika Pawluczuk, „Być kobietą i nie zwariować”

Katarzyna Miller, Monika Pawluczuk, „Być kobietą i nie zwariować”, Warszawa O czym jest ta książka? Jest to zapis rozmów z przeprowadzonych terapii z kobietami, książka składa się z 6 rozdziałów, które są odzwierciedleniem kolejnych dni terapii. Kompilacja tego, co się zdarzyło naprawdę i tego, co jest wymyślone, przekoloryzowane lub rozbudowane na potrzeby książki. Kobiety występujące w książce nie istnieją, natomiast głównym celem tego poradnika (nie do końca zgadzam się z takim zakwalifikowaniem), było opisanie stylu pracy terapeutki Pani Katarzyny Miller. Moje wrażenia: Książka jest ciekawa, aczkolwiek nie zgadzam się z wszystkimi przedstawionymi w niej tezami. Autorki skupiają się na problemie nadmiernego zaangażowania większości kobiet w sprawy innych, co dzieje się kosztem ich czasu i energii. Faktycznie trudno się nie zgodzić z faktem, że kobiety często biorą sobie zbyt wiele obowiązków na głowę, niejednokrotnie jednak są do tego zmuszone przez życie. Doda...