Przejdź do głównej zawartości

"Chłopiec w pasiastej piżamie" - opowieść Bruno


„CHŁOPIEC W PASIASTEJ PIŻAMIE”, JOHN BOYNE, PRZEŁOŻYŁ PAWEŁ ŁOPATKA, KRAKÓW 2007

Bohaterem tej niezwykłej książki jest Bruno – 9 letni syn wysoko postawionego wojskowego w Niemczech. Jeśli oglądaliście film – tak jak ja – i tak warto przeczytać książkę. Ten światowy bestseller irlandzkiego pisarza został zekranizowany w 2008 roku.

Bruno ma nieznośną starszą siostrę Gretel, która ma dwanaście lat. Tak się składa, że ze względu na pracę ojca muszą się wyprowadzić z tętniącego życiem Berlina. Jadą całą rodziną na wieś. Jak się okazuje ta wieś jest w innym kraju – w Polsce. Bruno ubolewa, że stracił swoich przyjaciół i że dom, w którym muszą zamieszkać nie jest tak atrakcyjny jak poprzedni. Właściwie chłopiec się nudzi wśród dorosłych i boi się kręcących się po domu żołnierzy. Przez okno swojego pokoju odkrywa, że są inni ludzie w okolicy. Tylko, że znajdują się po drugiej stronie ogrodzenia. I noszą dziwne jednakowe stroje. Chłopiec zadaje sobie pytanie: co to właściwie może oznaczać?

Dusza odkrywcy nie daje mu spokoju. Postanawia – bez wiedzy dorosłych – wyruszyć w teren. I właśnie w ten sposób poznaje Szmula. Szmul różni się od niego wszystkim – ale wbrew pozorom mają też dużo wspólnych cech. Urodzili się nawet w ten sam dzień i mają po 9 lat. Obaj musieli opuścić swoje domy. Spotykają się potajemnie i rozmawiają. I choć nie mogą się razem bawić – dzieli ich ogrodzenie, to pragną swojego towarzystwa.

Z pewnością obraz tych dwóch chłopców nie jest przypadkowy. Może to mieć wiele symbolicznych znaczeń. Że również w czasie wojny ludzie pragną miłości i przyjaźni. Że dzieci są tak niewinne i nieświadome wielu spraw. „Chłopiec w pasiastej piżamie” pokazuje nam że dzieci cierpiały podczas wojny szczególnie. Ale nie są to drastyczne opisy, za to niezwykle wzruszające w swej prostocie. Choć chłopcy wymieniając się swoimi doświadczeniami mają zupełnie inny obraz rzeczywistości, to nie kłócą się ze sobą i nie narzucają swojej rzeczywistości z obawy utraty kolegi. Ale ma to też inny wymiar. Dorośli uważają bardzo często, że tylko ich racja jest jedyna i słuszna. Może warto wziąć przykład z najmłodszych…

Nie od razu orientujemy się, że książka przedstawia czas wojennej zawieruchy i zagłady. Ale nie widzę też powodu, by o tym nie wiedzieć rozpoczynając lekturę.


Książka jest głęboko poruszająca i uważam, że porusza sprawy tak istotne, iż powinna trafić do kanonu lektur. „Chłopiec w pasiastej piżamie” bardzo do mnie przemówił. To piękna książka o przyjaźni, napisana językiem małego chłopca, ale trafi do każdego – również do dorosłych.  


Etykiety:

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Ewa Grzelakowska – Kostoglu, "Red Lipstick Monster. Tajniki makijażu”,

EWA GRZELAKOWSKA – KOSTOGLU, "RED LIPSTICK MONSTER. TAJNIKI MAKIJAŻU”, KRAKÓW 2015 Ta książka chodziła mi po głowie już od dłuższego czasu, ale ostatecznie nie zdecydowałam się na zakup. Już nawet nie pamiętam dlaczego. Ostatnio jednak znalazłam ją przypadkowo w bibliotece i pomyślałam – czemu nie? Tym bardziej, że tematycznie wpisuje się w projekt, który wybrałam sobie na ten rok J Książka jest podzielona na jasno ułożone rozdziały.  Autorka zaczyna nas wprowadzać w tajniki makijażu od pędzli oraz innych akcesoriów. Zdjęcia i dokładne opisy pomagają wybrać takie pędzle samodzielnie. Autorka nie zachęca do kupowania gotowych zestawów, ponieważ uważa, że przeciętnej kobiecie do makijażu wystarczy 5 konkretnych pędzli, które dokładnie opisuje. Na co zwrócić uwagę, jaki powinny mieć kształt, z czego powinny być wykonane, jak o nie dbać – na wszystkie te pytania znajdziecie odpowiedzi. Dla osób, które nie są biegłe w tej tematyce wszystko jest jasno i wyraźnie wytłum...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Jacek Antczak, „Reporterka. Rozmowy z Hanną Krall”, Warszawa 2015

Jacek Antczak, „Reporterka. Rozmowy z Hanną Krall”, Warszawa 2015 Ta książka to niesamowita historia wspaniałej, wielokrotnie nagradzanej pisarki i dziennikarki. Zebrane z różnych źródeł wywiady, rozmowy, cytaty, urywki – to wszystko tworzy spójny i bogaty obraz. Każdy reporter ma swój własny warsztat, system pokazywania prawdy. Hanna Krall zawsze starała skupić się na historii jednej osoby, dokładnie ją opisać i jej emocje, a przez to pokazać całość wydarzeń, kontekst. W książce jest odniesienie od innego mistrza reportażu – Ryszarda Kapuścińskiego, który ma całkowicie odmienny styl   skupia się na procesach, na ukazaniu problemu w dużej skali. Jednakże Hanna Krall poprzez swoje skupienie na konkretnych bohaterach również w doskonały sposób potrafi dotrzeć do Czytelnika, zachęcić go do refleksji, zastanowienia nad tym, w jaki sposób by postąpił w podobnej sytuacji… Cytaty: „- Mówi się, że po terrorystycznym ataku 11 września 2001 świat stał się inny niż dot...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Signe Johansen, „Hygge. Na szczęście”,

Źródło grafiki SIGNE JOHANSEN, „HYGGE. NA SZCZĘŚCIE”, WARSZAWA 2017 Kochani J Jak mija Wam czerwiec? Ja na początku miesiąca troszkę naładowałam baterie – mogliście obserwować na Instagramie, co się u mnie działo. Kontakt z przyrodą jest dla mnie niezastąpiony, a słoneczne promyki dodały mi mnóstwo energii. Mam nadzieję, że i Wam pogoda dopisała i znaleźliście chwilkę na relaks J Zapraszam Was do przeczytania recenzji książki „Hygge. Na szczęście” Signe Johansen. Kim jest Autorka? Signe Johansen zawodowo zajmuje się gotowaniem, jest autorką książek kulinarnych. Autorka prowadzi również urocze konto na Instagramie . Dzieli się swoim codziennym życiem, zdjęciami przyrody oraz potrawami, które tworzy. O czym jest ta książka? To pierwsza książka o sławnym hygge, pojęciu wylansowanym przez Skandynawów. Można powiedzieć, że stało się to pewnego rodzaju modą. Hygge oznacza przytulność, radość życia, poczucie spełnienia wynikające z małych drobiazgów. Za...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej